غم انگیز نیست؟

غم انگیز نیست؟...

|کوآلا| تنهایی گاهی بدجور می آید و خفتت می کند. دستش را می اندازد دور گلویت. پاهایش را چفت می‌کند دورت و خنده ی کثیفش را از روی صورتش پاک نمی کند.تنهایی می آید،‌می نشیند در آغوشت. دست می کشد بر روی موهایت، با تو چای می نوشد. با تو دوش می گیرد. با تو می ایستد پشت پنجره ی اداره. خودش را می چپاند در دل سیگارت . تنهایی میکروبی می شود که می چسبد به پیراهن دکلته ات. با تو می آید مهمانی؛با تو می رقصد. م غم انگیز نیست؟...

مهتاب:علی من یه چیزی تو سرمه که باید بهم بگی.ما چند ماه باهم بودیم.چی شد تصمیم گرفتی راستشو بگی؟علی:دیروز که تو اون رستوران بین راهی بودیم،تو یه جوک گفتی،بعد انقدر خندیدی غذا ریخت رو آستین ات.رفتی آستین ات رو بشوری،یه 2-3 دقیقه طول کشید. من تو همه اون 2-3 دقیقه به پالتوت،به کیف ات،به قاشق ات که اون جوری کنار بشقاب ات گذاشته بودی،به عروسک جا سوئیچی ات،حتی به هوای نفست که اونجا رو پرکرده بود فکر م غم انگیز نیست؟...

نمیدانم چرا ولی بی هوا هوس کردم سری به وبلاگ قدیمی و نوشته های خاک خورده م بزنم که از صدقه سر فعالیت مثبت بلاگفا،دوسال گذشته،آرشیو ناقص شد و امید من از ادامه نوشتن در مکانی که حس میکردم امن ترین جاست ناقص تر.باورش سخت است اما نوشته های سال نود و سه تا حدی مرا شوک زده کردند.بعضی از پست ها را دوبار میخواندم تا اطمینان پیداکنم خودم آنها رانوشتم.خودم را جای فردی میگذارم که از فاصله ای نسبتا دور مرا پ غم انگیز نیست؟...